Przeszedł Marsz Niepodległości. Mniej agresji, mniej rac. Niby dobrze, ale… Czy bezzasadny jest lęk, że narodowo-katolicki radykalizm rozgości się w świadomości społecznej jako równowartościowy uczestnik życia publicznego? Oto obrońcy demokracji kroczyli obok patriotów, obiecujących wyzwolenie Polski z unijnej niewoli. To maszerował nierozum nakarmiony kłamstwem.
...[czytaj więcej]
Najgorszą rzeczą, jaką mogą zrobić partie centroprawicowe, jest flirtowanie z radykalną prawicą i włączenie jej postulatów do swojej agendy (w wielu kwestiach właściwie to już się stało). Socjaliści i Demokraci, liberałowie oraz Zieloni powinni zrobić wszystko, by ułatwić Europejskiej Partii Ludowej powstrzymanie się od takiej pokusy.
...[czytaj więcej]
Pięćdziesiąt siedem dni, jakie upłynęły od dnia wyborów do odrzucenia wniosku o wotum zaufania dla nierealnego rządu Mateusza Morawieckiego unaoczniły, że PiS jest partią antypaństwową. To, że jest antydemokratyczne i antyeuropejskie, wiedzieliśmy znacznie wcześniej. Ale doświadczenie ostatnich dziewięciu tygodni pokazuje obóz narodowo-katolickich populistów w nowym – jeszcze gorszym – świetle. I prowadzi do ważkich konkluzji.
...[czytaj więcej]
Autorytarny populizm łączy skrajnie prawicowe nurty w sferze wartości i ideologii nacjonalistycznych z lewicowymi postulatami socjalnymi. Siły populistyczne i antydemokratyczne zyskują zwykle popularność w okresach stagnacji gospodarczej i niepewności politycznej, czego Europa doświadczyła w szczególności w latach 30. XX wieku, a w odpowiednio mniejszej skali cyklicznie w okresie powojennym, m.in. w czasie rewolt studenckich w końcu lat 60. ubiegłego wieku… (czytaj dalej)
...[czytaj więcej]
Tureckiej opozycji nie udało się uzyskać większości parlamentarnej i przejąć urzędu prezydenta. Co stanowiło o rzeczywistym znaczeniu tych wyborów: zdolność demokratycznej ewolucji systemu politycznego – możliwość powrotu Turcji na ścieżkę demokracji? Starcie między konserwatyzmem i postępem? Między politycznym islamem i laickim kemalizmem?
...[czytaj więcej]
Esej o aktualności filozofii heglowskiej dla teorii polityki. Opierając się na tych teoretycznych założeniach Hegla i nawiązując do słynnego artykułu F. Fukuyamy z 1989 roku (pod tym samym tytułem, ale ze znakiem zapytania), autor dokonuje własnej interpretacji wojny w Ukrainie oraz populizmu i rodzącego się do października 2023 r. autorytaryzmu w Polsce.
...[czytaj więcej]
