Do Turcji nie jeździ się li tylko na wakacje

Przytaczam (tłumaczenie własne) najistotniejsze fragmenty przesłania Erdoğana do uczestników szczytu UE 6 marca, by je potem częściowo choćby rozszyfrować. Śmiem twierdzić, że to właśnie podczas (nawet nie w wyniku) tego szczytu, w świetle bardzo precyzyjnego przesłania prezydenta Turcji, podjęto decyzję, iż Donald Tusk, złoży roboczą wizytę w Ankarze.

Wiadomo, co zrobi Putin

Od kilku godzin trwa powszechne zastanawianie się, jak na uzgodnioną przez Amerykanów i Ukraińców propozycję zawieszenia broni na trzydzieści dni zareaguje Rosja. W pierwszych komentarzach raczej dominuje pogląd, że odrzuci ten pomysł. Jednak w strategicznym interesie Putina leży nie igranie z Trumpem, lecz doprowadzenie do pokoju na jego warunkach.

Unia Obronna

Końcówka tygodnia obfitowała w sygnały, że przyjęty przez Europejczyków kurs na budowę własnych, autonomicznych zdolności w dziedzinie bezpieczeństwa jest poważny i nieodwracalny. Jeśli ktoś jeszcze łudził się, że nowa polityka Donalda Trumpa w odniesieniu do Rosji, Ukrainy, Europy oraz zakończenia wojny to tylko słowa – najwyraźniej porzucił te nadzieje.

Sejm odbiera immunitety

Moim zdaniem istnieje całkiem silny nurt w PiS, który nawet skłonny byłby otrząsnąć się i publicznie przyznać do popełnionych błędów i wypaczeń, byleby tylko nie brnąć dalej w rozliczeniach i ich skutkach. Mówi się, że przewodzi mu były premier Morawiecki, następny przecież w kolejce do golenia. Pokuta jest zawsze możliwa, ale na razie prawda ważniejsza.

Aux armes, Européens!

Wydaje się więcej niż prawdopodobne – i absolutnie logiczne – że zainteresowani Europejczycy zrozumieli, iż zmiana polityki obecnej ekipy w Waszyngtonie jest nieodwracalna. W związku z tym szykują się na różne scenariusze. Na razie próbują znaleźć rozwiązania doraźne. Szerzej zakrojone działania będą rozważane za trzy dni na posiedzeniu Rady Europejskiej.

Rumuński rollercoaster

25 lutego aresztowano w Rumunii Calina Georgescu, głównego pretendenta do wygrania zapowiedzianych na maj wyborów prezydenckich. Uwięzienie Georgescu jest kolejnym, po dymisji 12 lutego prezydenta Klausa Iohannisa, zwrotem akcji w thrillerze politycznym, jaki zafundowali sobie Rumuni. Zgodnie z zasadami gatunku, zwroty akcji i suspensy następują jeden po drugim, a w tle pozostają służby specjalne.

Jaka brzydka katastrofa!

Spotkanie prezydentów USA i Ukrainy zakończyło się skandalem bez precedensu w historii współczesnej dyplomacji. Na oczach całego świata Trump upokorzył Zełenskiego, a w jego osobie – walczącą o życie Ukrainę. Przegrali obaj.

Transakcyjne bezpieczeństwo polskiej racji?

Kluczowe dla Donalda Trumpa porozumienie z Ukrainą zostało opisane jako istotny krok w kierunku zapewnienia stabilności i dobrobytu gospodarczego tej ostatniej. Brakuje „jeszcze tylko” postanowień dotyczących jej gwarancji bezpieczeństwa i ewentualnie dalszego wsparcia wojskowego USA. Jakie to może mieć znaczenie dla Polski?

Marian Turski, symbol resilience

Mariana Turskiego żegnały na Cmentarzu Żydowskim tysiące Warszawian i gości z zagranicy, w tym prezydent Niemiec Frank-Walter Steinmeier, setki epitafiów, wspomnień i nekrologów. Nazwano Go „świadkiem historii”, „mędrcem”, „sumieniem narodu”. Dla mnie jest symbolem resilience, siły i odporności, która przezwycięża zło i tworzy piękną, optymistyczną opowieść o życiu.  

Po wyborach do Bundestagu

Pierwsze oświadczenia, deklaracje i zamierzenia polityków poszczególnych partii politycznych.

W wyniku głosowania zwycięski Friedrich Merz (CDU/CSU) może skorzystać tylko z jednego partnera – z SPD. Nieprzekroczenie progu przez FDP i Sojusz Sary Wagenknecht jest ich porażką, ale umożliwia utworzenie koalicji złożonej tylko z dwóch ugrupowań.

Zgniły pokój czy dobra wojna?

24 lutego 2022 rozpoczęła się agresja Rosji przeciwko Ukrainie. Trzy lata wojny nie przyniosły rozstrzygnięcia na polu bitwy. Rosja jest równie daleka od podbicia Ukrainy, jak na początku wojny, Ukraina nie ma sił na odzyskanie utraconych terytoriów. Pokojowa szarża Trumpa jest tą opcją zakończenia wojny, która odpowiada przede wszystkim interesom USA.

Kula w łeb

Nie wiem, jak poseł Siarka zamierza w dalszym swoim parlamentarnym życiu zmyć tę ewidentną hańbę, ale można postulować, że skoro tak dobrze zna się na poezji rewolucyjnej, to niech stworzy zespół parlamentarny poświęcony jej recytowaniu. Ci, którzy operują rewolucyjnymi strofami spotykaliby się ponadpartyjnie, aby dać upust swojej pasji i znajomości rzeczy.

Nieudana eskapada

Andrzej Duda przeleciał nad Atlantykiem tam i z powrotem, aby na 10 minut spotkać się z Donaldem Trumpem. Nadzieje, że ich rozmowa mogłaby wpłynąć na zmianę polityki były albo naiwne, albo dyplomatycznie nieszczere. Gdyby amerykański prezydent był zainteresowany opinią polskiego kolegi, mógłby jej zasięgnąć telefonicznie, bez konieczności dalekich podróży.

Zbłąkane komunikaty

Ostrzeżenie przed spadającymi odłamkami rakiety Muska nie dotarło do rządu, ponieważ Polska Agencja Kosmiczna wysłała mail na nieaktualny adres. O czym z rozbrajającą szczerością poinformował minister obrony, zawodowy od dziesięciu lat polityk Władysław Kosiniak-Kamysz. Ujmująca szczerość ministra nie przykrywa zaniedbań w budowie systemu komunikacji rządowej.

Przed wyborami w Niemczech

Sondaże preferencji politycznych, przeprowadzone kilka dni przed wyborami parlamentarnymi w Niemczech, nie dają pełnej odpowiedzi na pytanie o przyszły układ sił w Bundestagu. Jakkolwiek poparcie dla głównych partii politycznych ustabilizowało się, to 28 procent wyborców wciąż nie wie, na kogo odda swój głos 23 lutego.

Rozmowy pod tureckim parasolem

Dobra pogoda zakończyła się nie tylko w Europie. 18 lutego 2025 roku, Ankara… pogoda niżowa… niebo zachmurzone… zimno … deszcz, który za kilka godzin zamieni się w opady śniegu. Czy to tylko z powodów złych warunków atmosferycznych prezydent Erdoğan zaprosił prezydenta Zełenskiego pod swój parasol?

Europa się budzi

Mam nieodparte wrażenie, że w Paryżu jedenastu najważniejszych ludzi Europy podjęło ważne decyzje, choć niespisane na papierze. Spomiędzy wierszy ich wypowiedzi po zakończeniu obrad można wyczytać, że budowa własnych, wspólnych zdolności obronnych ulegnie przyspieszeniu. Unia Europejska i jej bliscy sojusznicy postanowili twardo stanąć na własnych nogach.

Trump a sprawa polska

Jednak słowa i działania amerykańskiego prezydenta odcisną ślad na naszych tegorocznych wyborach. Ale nie w ten sposób, jak sobie to wyobrażają zapatrzeni weń rodzimi naśladowcy, tylko dokładnie w odwrotny.

Co mogą zrobić Europejczycy na jutrzejszym szczycie w Paryżu?

Co dalej z Ukrainą i Europą?

Stało się. Jak Trump zapowiedział w kampanii wyborczej, tak też zrobił. Zgodził się na główne żądania Putina i faktycznie zakończył wojnę. O tym, czy Putin też z czegoś zrezygnował, dowiemy się w trakcie negocjacji, które mają się rozpocząć „natychmiast”. Niestety, nie istnieje alternatywny scenariusz. UE będzie musiała przekształcić się w sojusz wojskowy.

Czar inwestycji

Uczestnicy spotkania z premierem w budynku Giełdy z uznaniem przyjęli propozycję powstania ciał dla konsultacji i wykorzystania dobrych pomysłów z praktyki. Nie mam, niestety, nadziei na skuteczność działania różnych rad lub zespołów, lub komisji. Są one dowodem bezradności proponujących. Powątpiewam, czy kolejna rada przyniesie konkretny dorobek.

Czy warto się bać?

Druga prezydentura Trumpa to już rewolucja, a przecież trwa tylko kilka tygodni. Jak na razie cieszą się adwersarze, boją przyjaciele Ameryki. Co dalej? Uczciwa odpowiedz brzmi: czas pokaże. Ale strach jest najgorszym doradcą, potrzebna jest chłodna głowa i determinacja. Personalna wizja Trumpa szybko zderzy się ze skomplikowaną rzeczywistością świata.

Ile Gazy zmieści się na Grenlandii?

Propozycja Donalda Trumpa, aby wysiedlić Palestyńczyków z Gazy jest tak idiotyczna i straszna, że – aby opędzić się od oczywistych skojarzeń historycznych niczym od złych duchów – należałoby ją po prostu wyśmiać. Historia może jednak się powtórzyć. I to wcale nie jako farsa.

Nowy rozdział

Napiszę to bardzo ostrożnie: UE właśnie otworzyła nowy rozdział w swojej historii. Wprawdzie po nieformalnym szczycie Rady Europejskiej w Brukseli opieramy się wyłącznie na tym, co czytamy między wierszami wypowiedzi jego uczestników, ale do jakiegoś wspólnego mianownika jednak chyba doszli. Jak się wydaje, Unia ma się stać także sojuszem wojskowym.

Kontury kapitulacji

Odsuwając na margines potoki bałamutnych i zwodniczych deklaracji, trzeba przyznać: Przed Ukrainą są dzisiaj dwa scenariusze, bardzo zły – czyli wynegocjowany rozejm i pogodzenie się z utratą ziem okupowanych przez Rosję i katastroficzny – czyli kapitulacja po przegranej wojnie. Jan Lipavsky, minister spraw zagranicznych Czech, ostrzega przed „kapitulacją pod przykryciem dyplomacji”.

O poranku,

nie ocknąwszy się całkiem z resztek snu, włączyłem telewizor. Byłem pewien, że dalej oglądam jeden z odcinków „Rancza”, w którym policjanci szukają – na zlecenie prokuratury – jednej z podejrzanych. Stosownie przyodziani, broń służbowa, pukają do drzwi. Otwiera córka właścicieli: Kozioł Halina? – pytają. Klaudia. A to nie, mamy zlecenie tylko na Halinę.

Kto stanie na pudle?

Mamy już kandydatów ze dwudziestu paru i gdyby przyjrzeć się tym wszystkim ludziom, to niewątpliwie zobaczymy Polskę w bardzo krzywym zwierciadle. Prócz bowiem liderów politycznych, mamy całkiem sporą gromadkę kandydatów tabula rasa. Ale przyjdzie jeszcze czas na analizę tego zjawiska, probierzem jest przecież zebranie 100 tysięcy głosów poparcia.

Łukaszenka na czele parady dyktatorów

Siedemdziesięcioletni Alaksandr Łukaszenka pozostanie prezydentem Białorusi na siódmą kadencję. Wybory 26 stycznia nikogo specjalnie nie zainteresowały; Białorusini odbębnili swój „obywatelski obowiązek”, UE wydała okolicznościowy komunikat, że „wyborów bez wyboru” nie uznaje. Świat przyzwyczaił się do martwej ciszy w Białorusi.

Auschwitz

„Dopisałem” rozdział do Księgi Rodzaju.

Mam jej własną, bezustannie odwiedzaną wersję, w której obok opowieści o ukaraniu śmiercią za chęć poznania, co dobre i co złe, obok opowieści o ojcu wierzącym w ofiarę z syna, jest rozdział „Auschwitz”. Napisany kanonicznie; zwięźle, a wyczerpująco i bez metafory. Do mnie powraca od 35 lat.

Patryk Jaki sam się do Parlamentu Europejskiego nie wybrał

Wyznam szczerze, że po tych wystąpieniach, obrzydliwych moralnie, zapachniało mi faszyzmem! Ale – czy takie zachowania powinny mnie dziwić?… Czy nie było podobnych przypadków w naszej  przeszłości?… Kto zabił w Zachęcie pierwszego prezydenta II Rzeczypospolitej – prof.  Gabriela Narutowicza? Kto wydał hitlerowcom komendanta AK Stefana Grota-Roweckiego?

Polityczne libretto, czyli trzynastu miliarderów i Królowa Śniegu

Szefowa Personelu Białego Domu Susie Wiles podjęła działania mające na celu ograniczenie wpływu Elona Muska na prezydenta Trumpa, aby – jak to ujęła – „Musk nie uzyskał nadmiernych wpływów ani nie został «drugim wiceprezydentem»”. Na razie przeniosła jego biuro do Wieży Eisehowera – budynku znajdującego się po przeciwnej niż Biały Dom stronie ulicy.

Co przyświeca przewodniczącemu PKW?

Co do intencji sędziego Marciniaka nie mam wątpliwości, ponieważ pamiętam jego zachowanie z okresu lansowania przez PiS pomysłu przeprowadzenia wyborów prezydenckich w 2020 roku w trybie korespondencyjnym. Nie bronił kompetencji PKW, nie przestrzegał polityków Zjednoczonej Prawicy o skutkach rażącego łamania Konstytucji i demokratycznego prawa wyborczego.

Dwa orędzia

Oficjalna mowa inauguracyjna prezydenta Trumpa zwiastuje kłopoty dla świata, jaki znamy. W pewnym sensie 40 godzin później odpowiedział mu Donald Tusk znakomitym retorycznie orędziem w Strasburgu. Dzięki niemu polski premier stanął w szranki o przywództwo Wspólnoty. Czy jednak poprowadziłby ją w pożądanym kierunku? W to wątpię już całkiem poważnie.

Rozejm w Gazie – Dum spiro, spero

Porozumienie między Izraelem a Hamasem o zakończeniu działań w strefie Gazy jest rozwiązaniem tymczasowym i niepewnym. Droga do trwałego zawieszenia broni jest jeszcze daleka. Nie wiadomo, jaka ma być reakcja na ewentualne naruszenie porozumienia. Premier Izraela zapowiedział, że Izrael zastrzega sobie prawo do kontynuacji działań militarnych.

Nie wkładaj wszystkich jajek do jednego koszyka

Jaki pożytek będą mieć nowe groby i pomniki ofiar wołyńskiego ludobójstwa, jeśli nie pójdzie za nimi refleksja o traktowaniu innych, tolerancji, antysemityzmie? Tego Polska nie widzi. Zamiast pobrzękiwać szabelką, warto by rozmawiać z sąsiadami. Spokojnie, twardo, ale z empatią i rozumieniem ich racji. To na nas spoczywa szczególna odpowiedzialność.

Panie Prezydencie, jest Pan na złym kursie i złej ścieżce!

Pewien sondażowy spadek Rafała Trzaskowskiego i zbliżenie się notowań jego i Karola Nawrockiego same w sobie nie są jeszcze informacjami alarmującymi. Do wyborów jeszcze cztery miesiące i w nabierającej rozpędu kampanii będą się działy różne rzeczy. Bardziej niż niepokojące jest jednak trwanie faworyta tej elekcji przy błędnych założeniach strategicznych.

Gra w warcaby

Nie sądzę, że powinniśmy użalać się nad Andrzejem Domańskim z powodu galimatiasu na tle uchwały PKW o przyjęciu sprawozdania Komitetu Wyborczego PiS z wyborów’2023. Akurat w tej kwestii ma dość komfortową sytuację. Z pewnością nie zachodzi tu przypadek clara non sunt interpretanda. W uchwale nic nie jest jasne, więc minister ma szerokie pole do działań.